تنها در خانه 4

مهمانی دیشب به خوبی و خوش تمام شد ، دارم به یه چیز های شگرف و جدید در درون خودم میرسم که خودم رو بیشتر به رخ  خودم میکشند،

برای دیشب لوبیا پلو با مرغ درست کردم ،غریبه نبودند داداش جان و خانمش با فندق بودند ، برای خالی نبودن عریضه برایشان سیب زمینی سرخ کرده با پنیر هم درست کردم ، در کنار دوغ و سالاد و ماست همیشگی ، حوصله سفره رنگارنگ و تز های جدید رو نداشتم ،

وقتی که امدند  سماور توی اشپرخانه ، قل قل میکرد ، برنج دم کشیده بود ، سبد میوه را چیده بودم ، بابا هنوز نیامده بود ، چایی ریختم ، کمی به هم حرف های خواهر شوهری و عروس پرتاب کردیم ، بعد که دید نبابا خبری نیست سر جایش نشست و من هم با ارامش کامل همراهیشان کردم ، دیگه خبری از استرس های همیشگی و جواب ندادن هایم نبود ، جوری رفتار میکردم که انگار جانشین اعظم مامان با اقتدار و محکم بر روی مبل نشسته و پای راستش را روی پای چپش انداخته ،

میز شام را دادم عروس خانواده بچیند  ، شام خوردیم ، سرم شام عروس خانواده که همچین تعریف هایی ازش بعید است ، رو به من گفت که دستپختت با مامان مو نمیزند و الحق که دختر همان مادر هنرمندی ، لبخندی زدم ، برای سری دوم چای اوردم ، و بعد از کمی گفتگو رفتند ، 

شب که در کنار بابا خوابیده بودم ، توی تاریکی اتاق ،  رو به من گفت که دختر عجب مهمانی بود خوب همه چی را بلد شدی ، خوب دوری از خانه تو رو ساخته ، پتو را کشیدم روی سرم و دلم میخواست بهش بگویم که عی بابا بیا ببین دخترت چه شده ، بیا و ببین روزگار و زندگی پر پیچ و تابش ازش چی ساخته ....منتظر بودم که جمله بعدی را بگوید تا حرف هایم را بریزم بیرون ...