روزی که جزو ارزوهام توی دفترم نوشتمش فکر نمیکردم اینقدر نزدیک باشه

با دوستت بروی و با کلی ذوق دوربینی که مدتهاست ارزویش را داشتی بخری ...وقتی که فروشنده در جعبه اش را که باز میکند . تو چشم های دوستت نگاه کنی و بخندی .

اولین عکس دوربینم هم از دوستت بگیری .

پستی که خبر خوش را داده بودم همین بود . دوربین دار شدم .

میدانم که بی کلاسی تمام است که عکس دوربینم را بگذارم اما این حق را به من بدهید که اولین عکس را دوست داشته باشم و هربار با دیدنش قربان صدقه دوربینم بروم . اصلا من بی کلاس .

راستش امروز که با خودم نبرده بودمش دلم برایش تنگ شده بود . فردا من و دوربینم قرار است کلی باهم زندگی را در قاب خوبی ببینیم ....