از عیب های این شهر

حوصله ات از چند روز خوابگاه ماندن سر رفته باشد ، اعصاب نداشته باشی، کارهایت روی هم جمع شده باشد ، پس فردایش تحویل داشته باشی ، بچه ها بهت پیشنهاد بیرون رفتن بدهند، دو ساعت تمام به قر و فرشان برسند ، تو بایستی و نگاهشان کنی و به چشم انها خودت را گرفته باشی ، هی اصرارت کنند که بروی بیرون ، بگویند که بدون تو جایی نمیروند، قول پفک نمکی مینو بهت بدهند، اما تو روی دنده نه باشی و همش بگویی نه ،

بیخیالت شوند و بی خداحافظی بزننند بیرون ، تا در را میبنددد دلت بخواهد صدایشان کنی ، فقط یکی از انها برگردد و نگاهت کند که تو به سرعت باد حاضر شوی ، در باز نمیشود ، بنشینی پای لپ تاپ ، دستت را بزنی زیر چانه ات ،

به این فکر کنی که این شهر سفید پوش العان اصلا دوستانه نمیطلبد ، این شهر فقط واسه دونفره بودن خوب است ، هرچقدر هم که با دوستانت پل های را متر کنی ، درخت های چهار باغ را بشمری ، تمام صندلی های این شهر را با دوستانت سانت گرفته باشی ، ذرت فروشی نباشد که امتحانش نکرده باشی ، اما ته تهش جای یک چیزی خالیست ....این شهر برای دو نفره ها بیشتر و بیشتر دلچسب تر است ....

اصلا بعضی وقتا دلیل عمده بی میلیم برای بیرون رفتن همین است...