شما اگر فهمیدید مرا مطلع سازید

میدانید من خیلی تغییر کرده ام ، خیلی زیاد، اینقدر که وقتی برای مامان میگویم که اینجا چه کارهایی انجام میدهم باورش نمیشود و اخر جمله های من میگوید که کم حرف بزن دختر،یکی از این تغیر ها این است که من قبلا با شمارش بالای 25 بار اسمم از زبان مامان از خواب بیدار میشده ام، و مامان حتی چایی من را قبل  امدنم به سر میز شیرین میکرده تا من بیایم صبحانه بخورم  ، با مثال دیگر میشود اینکه من اگر موهام بد حالت بود(قبلن ها ) از خانه بیرون نمیرفتم یا روزی دوبار حمام میکردم ، حالا برای خودم مردی شده ام ، صبح های جمعه از خواب که بیدار میشوم بعد از شستن دست و صورت بدون زدن هیچ گونه وسیله زیبایی و قرتی بازی ها، شال و مانتو (!) میکنم میروم می ایستم توی صف نانوایی سنگکی ، یک عدد خاش خاشی بزرگ سفارش میدهم ، در راه برگشتش هم  برای ناهار سبزی و ماست میخرم ، و بعدش هم خوردن صبحانه و کیف حال میبرم.حالا سوال من این است که من که این همه برای خودم مردی شده ام چرا الان که حالم خوش نیست و کز کرده ام این گوشه و دلم تاپ تاپ میکند برای این خیابان پشت خوابگاه و درخت هایی که اجازه نمیدهند اسمان معلوم شود تنهایی نمیروم بیرون؟  عین یک مرد دست هایم را در جیبم نمیکنم و بروم قدم بزنم؟من اگر مرد شده ام باید کامل مرد بشوم نمیشود که صبح مرد بشوم الان که عصر است دختر بشوم . میشود؟ نمیشود که . اشکال کار کجاست نمیدانم.