یه حالتیم هست وقتی چارتایی داریم میوه و چایی و مسقطی میخوریم و از دانشگاه و اینور و اونور غیبت میکنیم و بلند بلند از خنده جیغ میزنیم ، یهو چیزی میشنویم یا میگیم که میریم تو خودمون ، من درحالیکه نشسته بودم و سیبمو پرت کردم توی بشقاب و صدای خندمو بریدم و صورتمو چسبوندم روی زانوهام و گریه کردم . حالا هم هرچیم به این دختره میگم هندزفریتو بده اهنگ غمگین گوش بدم نمیده و نمیزاره . اه تف تو این زندگی