گاهی ادم....

گاهی ادم باید برای دوستش بشود یک "مامان"، نگران گریه هایش شود ، حتی وقتی که خودش روحیه مناسبی ندارد ، کنارش باشد ، برایش اب قند درست کند ، نوزاشش کند که بخوابد ، کنارش دراز بکشد و برای ارامشش دعا کند ، گاهی ادم باید خیلی بیشتر از سن و سالش رفتار کند ، باید تشخیص موقعیت دهد ، جدی شود ،" مامان" بشود ، دست به کمر باستید ، چراغ اتاق را روشن کند ، پتو را از روی دوستش بکشد ، سرش داد بزند که گریه را بس کند ، سرش را توی سینه بگیرد به زور اب قند بهش بدهد ، برایش غذا قرمه سبزی گرم کند با سالاد شیرازی ،" مامان" بشود ، و با اخم غذای توی قاشق را فوت کند ، به زور به دوستش بدهد که بخورد ،بعد دست به کمر و به صورت "مامان "بودن به سمت چوب لباسی برود و مانتو شلوار دوستش را پرت کند روی تخت  و با اخم بهش بفهماند که باید بپوشد و برود بیرون ، گاهی ادم باید یک همرا شود ، دوستش را ببرد بیرون ، ساعت ها قدم بزنند ، بدون انکه بپرسد چیشده ، یک ساعت و نیم تمام پیاده روی کنند با سکوت ، بعد دوباره" مامان" بشود بنشیند لب تختش ، برایش پرتقال و نارنگی پوست بکند ، حرف های گنده گنده بزند ، از همان  ها که خودت باید محکم باشی و خودت دست خودت را بگیر و بلند بشو ، عین" مامان "نصیحت بکند ، در حالی که خودش به همین حرف ها احتیاج دارد ، به همین راه رفتن ها ، به همین نصیحت ها ...اصلا ادم گاهی وقتها لازم است ادم دیگری شود.....