فقط هم شب های امتحان و تحویل پروژه

یک خوابی مرا فرامیگرد که ان سرش ناپیدا . امروز 12 ساعت خوابیدم ،به عبارتی خشک شدم، عصر به هوای اینکه شاید یه بادی بخوره به سرم و سرحال تر بشوم، شال و کلاه کردم و به سمت پاتوق همیشگیم میدون نقش جهان حرکت کردم ، اینقدر پوشیده بودم که هوای سوزناک و سرد هیچ راه نفوذی به من نداشت ،هندزفری توی گوشم و ابی با اهنگ این اخرین باره همراهیم میکرد ، مغازه ها ،بازار خلوته خلوت  بود . حالم خوب شد و برگشتم . پیاده روی توی این شهر مرا ارام میکند . اصلا

دلبستگی به این شهر پیدا کردم عجیب، نمیدانم روزی که بخواهم از اینجا بروم چقدر گریه خواهم کرد چقدر خاطراتم را مرور خواهم کرد اما قلب من صد در صد اینجا خواهد ماند و من با میلی تمام اینجا را ترک خواهم کرد.

حالا که برگشته ام از پا درد نمیتوانم درس بخوانم کار انجام بدهم ،به خودم یک حالی دادم  و قورمه سبزی دست پخت مامان را از فریزر دراوردم و گرمش کردم،و به همراه ترشی شور و خیارشورش نوش جان کردم . این غذاها را همیشگی نمیخورم که زود تمام شوند و من بی غذای مامان بشوم . باید هرر چند روز یک بار توی این اشپرخانه بوی مامان بدهد برای همین با سلام و صلوات غذاها را میخورم .

العان تقریبا هم حالم خوب است هم غذای خوب نوش جان کردم و هم چای بعدش را به همراه شکلات محبوبم (تک تک) و الان هم دارم تمبرهندی میخورم و چرا درس نمیخوانم و حتی استرس هم ندارم برایم جالب است. اصلا من همه ی کارهای نکرده ام را باید شب های امتحان و مخصوصا تحویل پروژه هایم انجام بدهم .